Представте сой таку ситуацию: вы iдете до психолога, оповідате, якій мате тепер проблем, а він приписує… писати вершы! І то не якы-буд, а, напримір, японьскы хокку, ци, наприклад, клясычны сонеты. Чом? Бо власні тото вам поможе! І хоц дудрате, же сте уж за стары до такого, приписує през два тыжні писати три вершы на ден: рано, в полудне і вечер.
І што вы на то? Взяли бы сте ся за вершы? Ци подумали бы сте, же то якысе циґаньство такє лікуваня? Прецін вершы, то не вітаміны! Як раз о тым – о терапевтычным ефекті поезиі, але і не лем о тым, бесідуєме з Анастазийом Триш з Чорткова. І слухаме єй вершы тіж…
